Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ: Θέατρο ΜΙΛΑ Από 6 Ιανουαρ. Studio της Οδού Πλαταιών
Studio της Οδού Πλαταιών
τηλ: 213-005.8407, 6984-035.826, 6984-036.147
Δελτίο Τύπου
Αθήνα, Ιαν. 2013
Η Κριστιάνε Βούλπιους (σύζυγος του Γκαίτε), η Καταρίνα Φον Μπόρα (σύζυγος του Μαρτίνου Λούθηρου), η Σαπφώ η ποιήτρια, η Μαρία η μητέρα του Ιησού, η Δεισδαιμόνα η ηρωίδα του Σαίξπηρ, η Γκούντρουν Ένσλιν ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Μπάαντερ-Μάινχοφ, η Δόνα Λάουρα η αθάνατη αγαπημένη του Πετράρχη, η Κλυταιμνήστρα η βασίλισσα των Μυκηνών και μια εταίρα των Αθηνών με το όνομα Μεγάρα, μιλούν για τις ζωές τους, αποκαλύπτοντάς μας τη θέση της γυναίκας ανά τους αιώνες.
ΧΩΡΟΣ: "Studio της Οδού Πλαταιών"
Πλαταιών 4 & Πειραιώς, Κεραμεικός, ΑΘΗΝΑ ΤΚ 10435
Δελτίο Τύπου
Αθήνα, Ιαν. 2013
«Μίλα»
Βασισμένο σε κείμενα από το βιβλίο
«Ω Δεισδαιμόνα αν είχες μιλήσει» της Κριστίνε Μπρύκνερ
Κριστιάνε Βούλπιους, Καταρίνα Φον Μπόρα, Σαπφώ, Μαρία, Δεισδαιμόνα,
Γκούντρουν Ένσλιν, Δόνα Λάουρα, Κλυταιμνήστρα, Μεγάρα.
Βίντεο της παράστασης
Από Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013
(έως Κυριακή 17 Μαρτίου 2013)
Η παράσταση «ΜΙΛΑ», βασισμένη σε κείμενα από το βιβλίο «Ω Δεισδαιμόνα αν είχες μιλήσει» της Κριστίνε Μπρύκνερ, ξεκινάει την Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013 (και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9:15μ.μ.) στο «Studio της Οδού Πλαταιών» (Πλαταιών 4 & Πειραιώς, μετρό Κεραμεικός, 213-0058.407, 6984-036.147).
Τρεις γυναίκες ηθοποιοί αναζητούν τη γυναίκα «πρότυπο» μέσα από τους ρόλους. Ενσαρκώνουν πρόσωπα ιστορικά, λογοτεχνικά και φανταστικά.
Η Κριστιάνε Βούλπιους (σύζυγος του Γκαίτε), η Καταρίνα Φον Μπόρα (σύζυγος του Μαρτίνου Λούθηρου), η Σαπφώ η ποιήτρια, η Μαρία η μητέρα του Ιησού, η Δεισδαιμόνα η ηρωίδα του Σαίξπηρ, η Γκούντρουν Ένσλιν ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Μπάαντερ-Μάινχοφ, η Δόνα Λάουρα η αθάνατη αγαπημένη του Πετράρχη, η Κλυταιμνήστρα η βασίλισσα των Μυκηνών και μια εταίρα των Αθηνών με το όνομα Μεγάρα, μιλούν για τις ζωές τους, αποκαλύπτοντάς μας τη θέση της γυναίκας ανά τους αιώνες.
Μιλώντας για την πολιτική, τον έρωτα, τη ζωή, την οικογένεια, την κοινωνία, τη θρησκεία, τον θάνατο, αναπτύσσουν το τρίπτυχο Μάνα-Σύζυγος-Ερωμένη. Με την Γκούντρουν Ένσλιν τελικά να ακυρώνει τα τρία παραπάνω και να θέτει το θέμα της γυναίκας-επαναστάτριας.
Οι τρεις ηθοποιοί, μέσα από τους ρόλους τους πότε αλληλοαναιρούνται και πότε αλληλοεπιβεβαιώνονται αναζητώντας δικαίωση, λύση και κάθαρση.
Ταυτότητα της παράστασης
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μαίρη Μαραγκουδάκη
Παίζουν: Θεανώ Βασιλείου, Εβίτα Μπαζάκου, Πόπη Μπαρκιά
Φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος
Παραγωγή: "Studio της Οδού Πλαταιών"
Κάθε Σάββατο & Κυριακή, ώρα 9:15 μμ
Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 10 ευρώ (κανονικό), 5 ευρώ (φοιτητικό, εκπτωτικά, ατέλειες)
Τηλέφωνα κρατήσεων: 213-0058.407, 6984-036.147
ΧΩΡΟΣ: "Studio της Οδού Πλαταιών"
Πλαταιών 4 & Πειραιώς, Κεραμεικός, (μετρό Κεραμεικός), ΑΘΗΝΑ ΤΚ 10435
Πρόσωπο επικοινωνίας για την παράσταση
Μαίρη Μαραγκουδάκη, Σκηνοθέτης της παράστασης
τηλ: 213-005.8407, 6984-035.826, marymaragoudaki@yahoo.gr
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!
Επικοινωνία:
Δέσποινα Ερρίκου, τηλ: 6944 613 607, errikou@eexi.gr
ΦΩΤΟ.Η νυχτερινή Αθήνα βουτηγμένη στο νέφος απο την καύση ξύλων
Η σοκαριστική - αποκαρδιωτική φωτογραφία της νυχτερινής Αθήνας
Ο καρκινογόνος καπνός απ' τα τζάκια πνίγει πλέον την πόλη
Ο Γιάννης Λαριος ανέβηκε στην ταράτσα του και τράβηξε μερικές φωτογραφίες της Αθήνας, τις οποίες μετά ένωσε, φτιάχνοντας την παραπάνω πανοραμική θέα της Αθήνας, χωρίς άλλη επεξεργασία.
Ανέβασε την εικόνα στο Facebook του γράφοντας:
Yannis Larios
Η Αθήνα της ντροπής. Σημερινή φωτογραφία, πριν λίγο.
Η χωρίς κανένα σχεδιασμό, μανδαρινικής εμπνεύσεως παράλογη αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης φέρνει το 1/4 σε φορολογικά έσοδα και κάνει την Αθήνα θάλαμο αιθάλης.
Ένα πείραμα ηλιθίων, σε βάρος της υγείας όλων μας. Μοιραστείτε το.
---
Ο Θ. Γεωργακόπουλος (που τώρα που το σκέφτομαι είχε γράψει στο βιβλίο του δυο τρεις φορές για το πόσο καρκινογόνος είναι ο καπνός του τζακιού) έγραψε, σχολιάζοντας την εικόνα:
Αυτή τη φωτογραφία (πάτα τη για μεγαλύτερο μέγεθος) την τράβηξε πριν από λίγες ώρες ο φωτογράφος Γιάννης Λάριος από μια ταράτσα πολυκατοικίας στην Πεντέλη. Απεικονίζει το λεκανοπέδιο της Αθήνας βουλιαγμένο σε μια θολή ομίχλη. Η οποία δεν είναι ομίχλη κανονική, από υδρατμούς: Είναι νέφος από την καύση ξύλων σε χιλιάδες τζάκια και ξυλόσομπες των Αθηναίων που, μετά τη ραγδαία αύξηση της τιμής του, δεν έχουν επιλέξει το πετρέλαιο για να θερμάνουν τα σπίτια τους φέτος [και φυσικά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει, τι άλλο να κάνουν οι άνθρωποι αν δεν τους φτάνουν τα χρήματα;].
Αυτή η εικόνα επιβεβαιώνει γλαφυρά το πρόβλημα που διαπιστώνουμε κάθε μέρα, από το απόγευμα και μετά, όσοι ζούμε σε γειτονιές της Αθήνας, ειδικά σε αυτές με πολλές νέες οικοδομές. Η πόλη μυρίζει καμένο ξύλο. Ξαφνικά, όλα τα τζάκια που τα προηγούμενα χρόνια κάθονταν πεντακάθαρα και αχρησιμοποίητα, διακοσμητικά, άναψαν ταυτόχρονα. Κι αυτό, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου καλό πράγμα, καθόλου χαριτωμένο και καθόλου αθώο. Όπως είχα γράψει και τον περυσινό χειμώνα, είναι καλά τεκμηριωμένο ότι ο καπνός από την καύση του ξύλου είναι εξαιρετικά βλαβερός για την ανθρώπινη υγεία -πολύ χειρότερος από τον καπνό του τσιγάρου. (Οι λεπτομέρειες σ’ αυτό το απλό και κατανοητό άρθρο).
The smoke from an ordinary wood fire contains hundreds of compounds known to be carcinogenic, mutagenic, teratogenic, and irritating to the respiratory system. Most of the particles generated by burning wood are smaller than one micron—a size believed to be most damaging to our lungs. In fact, these particles are so fine that they can evade our mucociliary defenses and travel directly into the bloodstream, posing a risk to the heart.
Δυστυχώς πολλοί συμπολίτες μας έχουν την ιδέα του τζακιού συνδεδεμένη συνειρμικά με πράγματα ευχάριστα -το χωριό, τη φύση, την τσίκνα- και δύσκολα αντιλαμβάνονται το μέγεθος του υγειονομικού κινδύνου όταν μια ολόκληρη πόλη εκατομμυρίων ανάβει τζάκι ταυτόχρονα. Αυτή η εθιμική παρανόηση (ας το πούμε έτσι) μαζί με την έλλειψη ενημέρωσης για τους κινδύνους κάνουν πολλούς να αντιμετωπίζουν το θέμα με μια ελαφρότητα και μια αφέλεια.
Ελπίζω η σοκαριστική φωτογραφία του Γιάννη Λάριου, που έχει ήδη κυκλοφορήσει ευρύτατα στα social media, να βοηθήσει λίγο στην ευαισθητοποίηση του πληθυσμού, ή οποιουδήποτε άλλου έχει ευαισθησία να του περισσεύει.
Αναδημοσίευση: http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/34898
Η Αθήνα της ντροπής. Σημερινή φωτογραφία, πριν λίγο.
Η χωρίς κανένα σχεδιασμό, μανδαρινικής εμπνεύσεως παράλογη αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης φέρνει το 1/4 σε φορολογικά έσοδα και κάνει την Αθήνα θάλαμο αιθάλης.
Ένα πείραμα ηλιθίων, σε βάρος της υγείας όλων μας. Μοιραστείτε το.
---
Ο Θ. Γεωργακόπουλος (που τώρα που το σκέφτομαι είχε γράψει στο βιβλίο του δυο τρεις φορές για το πόσο καρκινογόνος είναι ο καπνός του τζακιού) έγραψε, σχολιάζοντας την εικόνα:
Αυτή τη φωτογραφία (πάτα τη για μεγαλύτερο μέγεθος) την τράβηξε πριν από λίγες ώρες ο φωτογράφος Γιάννης Λάριος από μια ταράτσα πολυκατοικίας στην Πεντέλη. Απεικονίζει το λεκανοπέδιο της Αθήνας βουλιαγμένο σε μια θολή ομίχλη. Η οποία δεν είναι ομίχλη κανονική, από υδρατμούς: Είναι νέφος από την καύση ξύλων σε χιλιάδες τζάκια και ξυλόσομπες των Αθηναίων που, μετά τη ραγδαία αύξηση της τιμής του, δεν έχουν επιλέξει το πετρέλαιο για να θερμάνουν τα σπίτια τους φέτος [και φυσικά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει, τι άλλο να κάνουν οι άνθρωποι αν δεν τους φτάνουν τα χρήματα;].
Αυτή η εικόνα επιβεβαιώνει γλαφυρά το πρόβλημα που διαπιστώνουμε κάθε μέρα, από το απόγευμα και μετά, όσοι ζούμε σε γειτονιές της Αθήνας, ειδικά σε αυτές με πολλές νέες οικοδομές. Η πόλη μυρίζει καμένο ξύλο. Ξαφνικά, όλα τα τζάκια που τα προηγούμενα χρόνια κάθονταν πεντακάθαρα και αχρησιμοποίητα, διακοσμητικά, άναψαν ταυτόχρονα. Κι αυτό, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου καλό πράγμα, καθόλου χαριτωμένο και καθόλου αθώο. Όπως είχα γράψει και τον περυσινό χειμώνα, είναι καλά τεκμηριωμένο ότι ο καπνός από την καύση του ξύλου είναι εξαιρετικά βλαβερός για την ανθρώπινη υγεία -πολύ χειρότερος από τον καπνό του τσιγάρου. (Οι λεπτομέρειες σ’ αυτό το απλό και κατανοητό άρθρο).
The smoke from an ordinary wood fire contains hundreds of compounds known to be carcinogenic, mutagenic, teratogenic, and irritating to the respiratory system. Most of the particles generated by burning wood are smaller than one micron—a size believed to be most damaging to our lungs. In fact, these particles are so fine that they can evade our mucociliary defenses and travel directly into the bloodstream, posing a risk to the heart.
Δυστυχώς πολλοί συμπολίτες μας έχουν την ιδέα του τζακιού συνδεδεμένη συνειρμικά με πράγματα ευχάριστα -το χωριό, τη φύση, την τσίκνα- και δύσκολα αντιλαμβάνονται το μέγεθος του υγειονομικού κινδύνου όταν μια ολόκληρη πόλη εκατομμυρίων ανάβει τζάκι ταυτόχρονα. Αυτή η εθιμική παρανόηση (ας το πούμε έτσι) μαζί με την έλλειψη ενημέρωσης για τους κινδύνους κάνουν πολλούς να αντιμετωπίζουν το θέμα με μια ελαφρότητα και μια αφέλεια.
Ελπίζω η σοκαριστική φωτογραφία του Γιάννη Λάριου, που έχει ήδη κυκλοφορήσει ευρύτατα στα social media, να βοηθήσει λίγο στην ευαισθητοποίηση του πληθυσμού, ή οποιουδήποτε άλλου έχει ευαισθησία να του περισσεύει.
Αναδημοσίευση: http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/34898
Ελληνική συμμετοχή στην Bienalle: Μερικές σκέψεις για το "νέο" και πώς εκτίθεται
Εντούτοις μια πιο προσεκτική περιήγηση αυτής της τελευταίας νομίζουμε ότι αναδεικνύει σημαντικά προβλήματα στον τρόπο που το υπουργείο Πολιτισμού (κύριος οργανωτής χρηματοδότησης και ελέγχουσα αρχή της έκθεσης), αλλά και οι επιλεγμένοι από αυτό επιμελητές, αντιλαμβάνονται και εκφράζουν στην πράξη αυτό το περιώνυμο "νέο". Σε σχέση μάλιστα με το κεντρικό θέμα της συμμετοχής μας, που ήταν "Η αθηναϊκή πολυκατοικία, εν μέσω κρίσεως". Για παράδειγμα, κάνει εντύπωση ότι -για πρώτη φορά- στο ελληνικό περίπτερο, μαζί με τους αρχιτέκτονες δημιουργούς και τα έργα τους, εκτίθεται και γνωστός ιδιώτης επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον τομέα της αγοράς κατοικίας και άλλων συναφών πεδίων δράσης. Συγκεκριμένα, κάνει επενδύσεις και σε υπό ανάπτυξη οικιστική περιοχή της Αθήνας. Υποθέτουμε λοιπόν ότι, βάσει των πεπραγμένων του αυτών, επελέγη να ανακοινώσει από το βήμα της έκθεσης ιδέες και λύσεις για το οικιστικό μας πρόβλημα.
Επιπλέον παρατηρούμε ότι έχει υπάρξει εργοδότης αρχιτεκτονικών ομάδων που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση με έργα τους τα οποία έγιναν στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν αυτό σημαίνει κάτι αναφορικά με τη συμμετοχή στην έκθεση μόνον αυτού από τον κλάδο του και όχι και άλλων (μιας και, εφόσον έτσι αντιλαμβανόμαστε το νέο, ας το εφαρμόσουμε τουλάχιστον ακριβοδίκαια!). Βεβαίως, την αρχιτεκτονική συνήθως κάποιος ιδιωτικός ή δημόσιος φορέας την παραγγέλλει και την πληρώνει. Επίσης, πιστεύουμε ότι καθένας και κάθε μια (αρχιτέκτων ή μη αρχιτέκτων) έχει το δικαίωμα να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του (της) για την αρχιτεκτονική.
Το θέμα όμως είναι: από ποιο βήμα, με ποιο στόχο και ποια διαδικασία επιλογής; Γιατί άλλες προδιαγραφές έχουν το βήμα, ο στόχος και η διαδικασία επιλογής όσον αφορά μια ειδική διεθνή έκθεση, που οργανώνεται από κορυφαίους δημόσιους φορείς (π.χ. του πολιτισμού ή της εκπαίδευσης), με σκοπό μάλιστα την παρουσίαση της αρχιτεκτονικής των χωρών του κόσμου, και άλλες προδιαγραφές έχουν το βήμα, ο στόχος και η διαδικασία επιλογής όσον αφορά τις τρέχουσες μορφές εκθέσεων που οργανώνουν ποικίλοι ιδιωτικοί φορείς.
Μέχρι τώρα, στην πρώτη περίπτωση, αυτές οι εκθέσεις (παρά και τη δική τους αδυναμία να παρουσιάσουν κάθε φορά το όλον της αρχιτεκτονικής) δεν έγιναν -τουλάχιστον στην επιφάνεια- πεδία ανταγωνισμού και προβολής ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων, όπως πολλές φορές συμβαίνει με τη δεύτερη περίπτωση. Σήμερα φαίνεται ότι αυτή η παγιωμένη διεθνής εθιμική αντίληψη δίνει πια τη θέση της σε μια "νέα", σε εφαρμογή μιας -επίσης "νέας"- τάξης πραγμάτων, που θεωρεί την αρχιτεκτονική κυρίως ως τεχνοοικονομικό μέγεθος και πρόσφορο πεδίο επιχειρηματικής δράσης. Παρότι φυσικά δεν το παραδέχεται και περί άλλων (ωραίων) τυρβάζει. Έχει μάλιστα μεγάλη σημασία ότι η απαρχή μιας τέτοιας θεμελιώδους ιδεολογικής μετάλλαξης γίνεται ως κάτι το αυτονόητο, χωρίς συζήτηση, μέσα στην επίφαση μιας διεθνούς εορταστικής ατμόσφαιρας που ωραιοποιεί και εξευγενίζει την κρίση.
Έχουμε εδώ λοιπόν μια ακόμη λαμπερή εκδοχή αυτού του "νέου". Που είναι όμως παλαιότατο, από γενέσεως κόσμου, όσον αφορά όχι βεβαίως την επιστήμη και την τέχνη, αλλά τα "ωφελήματα ημών".
Αναρωτιόμαστε τι λέει για όλα αυτά το υπουργείο Πολιτισμού...
Το παραπάνω κείμενο υπογράφεται από τα μέλη του Δικτύου Μικρών Αρχιτεκτονικών Γραφείων: Αγγελής Γιώργος, Βάβουλας Κώστας, Γαβαλάς Αντώνης, Δελφίνο Ελένη, Καρακάση Ελευθερία, Κοσμά Ανθή, Κυριακάκης Παναγιώτης, Λουκόπουλος Δημήτρης, Μαυρογιάννη Βούλα, Μαριάτος Ανδρέας, Μόλλα Δροσιά, Νικολακοπούλου Γεωργία, Οικονομόπουλος Ανδρέας, Παπαγεωργίου Ηλίας, Χαμπάλογλου Μάγδα
Πηγή:Εφημερίδα Αυγή
"Μεταξουργείο"...Σωτηρία Μπέλλου
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος.
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου, «ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ», 1980.
Στο Μεταξουργείο
σβήσανε τα φώτα
έπεσε σκοτάδι κι εγώ κρύωνα
Και το κλάμα αρχίσαν
μες στα συνεργεία
τα σιδεροπρίονα
Κι όλα ξεχασμένα
παραπεταμένα
τ άφησες κι εχτές
Κι έγινε η Ελλάδα
όπως του Σπαθάρη
ο παλιομπερντές
Τώρα το φεγγάρι
σαν τον σκουπιδιάρη
σάρωσε αγάπες κι αμαρτήματα
Κι ο βραχνάς κουρνιάζει
σαν το νυχτοπούλι
μες στα παραπήγματα.
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος.
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου, «ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ», 1980.
Στο Μεταξουργείο
σβήσανε τα φώτα
έπεσε σκοτάδι κι εγώ κρύωνα
Και το κλάμα αρχίσαν
μες στα συνεργεία
τα σιδεροπρίονα
Κι όλα ξεχασμένα
παραπεταμένα
τ άφησες κι εχτές
Κι έγινε η Ελλάδα
όπως του Σπαθάρη
ο παλιομπερντές
Τώρα το φεγγάρι
σαν τον σκουπιδιάρη
σάρωσε αγάπες κι αμαρτήματα
Κι ο βραχνάς κουρνιάζει
σαν το νυχτοπούλι
μες στα παραπήγματα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)